rederijkers

Zij die de redekunst bestuderen of beoefenen, de kunst om bij het publiekelijk spreken en schrijven welsprekendheid aan te wenden om te overtuigen. Verwijst meer specifiek naar degenen die de compositiebeginselen en -regels bestuderen die door critici uit de oudheid zijn geformuleerd en door classici zijn geïnterpreteerd voor toepassing op verhandelingen in de spreektaal. (AAT)

• Breder: actorrollen
• Begrippenkader: Cultuurhistorische Thesaurus
• Thesaurus: rederijkers