Appingedam - Harkenrothstraat 2 - Eben Haëzer/Molukse Kerk

< Rijksmonumenten

(532050) monumentenregisterMonumentnummer: 532050

Introductie

De Molukse kerk (ook Eben Haëzer) in Appingedam is een zaalkerk met dakruiter en ontmoetingsgebouw. Het gebouw bevindt zich in de Molukse wijk van Appingedam en is de oudste Molukse kerk in Nederland. De kerk werd in 2014 als voorbeeld van wederopbouwarchitectuur erkend als rijksmonument, opgenomen in het Beschermingsprogramma Wederopbouw 1959-1965[1] en overgedragen aan de Stichting Oude Groninger Kerken. In 2017 is de kerk gerestaureerd.

Molukse Kerk. Bakstenen gebouw dat wit is geverfd. Eromheen grasveld en een smal stenen looppad. In de achtergrond een kerktoren en bomen.
Afb. 1. Het kerkgebouw uit het noordoosten. Foto: Wouter van der Sar, 2014 CC BY-SA 3.0
een barak die als kerk in gebruik is met groen er omheen
Afb. 2. Het kerkgebouw uit het zuidoosten. Foto: beeldbank RCE, Wouter van der Sar, 2018 CC BY-SA 3.0
sober kerkinterieur in een barak
Afb. 3. Interieur naar het noorden. Foto: beeldbank RCE, Wouter van der Sar, 2014 CC BY-SA 3.0
sober kerkinterieur met stoelen in een barak
Afb. 4. Interieur met stoelenplan, gezien naar het zuiden. Foto: beeldbank RCE, Wouter van der Sar, 2018 CC BY-SA 3.0

Kenmerken

  • Datering: 1960
  • Bouwstijl: traditioneel functionalistisch (baraktypologie)
  • Architect: Jan Martini
  • Rijksmonument sinds: 25 juli 2014

De oudste Molukse kerk in Nederland

Na de onafhankelijkheid van Indonesië werden de Molukkers in Nederland ondergebracht in kampen die ‘woonoorden’ werden genoemd. De eerste Molukse woonwijk werd gebouwd in Appingedam in Groningen, waar in 1959/1960 gezinnen werden gehuisvest uit het woonoord Schattenberg (voormalig kamp Westerbork) en het woonoord in de Carel Coenraadpolder.

Er ontstond in de wijk behoefte aan een eigen kerkgebouw. Voor de bouw van de kerk is door de gemeente Appingedam een ​​perceel beschikbaar gesteld. De bouw werd gefinancierd door de staat en de kerk werd in 1960 geopend. In 1989 werden de Molukse kerken in Nederland door de staat afgestoten. Aan deze kerk was achterstallig onderhoud en in 2011 werd de status van rijksmonument aangevraagd, die in 2013 werd verleend. In hetzelfde jaar werd de kerk overgedragen aan de Stichting Oude Groninger Kerken.[2]

In 2017 is de kerk gerestaureerd, geconserveerd en versterkt in verband met de aardbevingen in Groningen. De kerk wordt vandaag gebruikt door Geredja Indjili Maluku (Molukse evangelische kerk) en door Nood Protestant Maluku di Belanda maart '53 (Nood Gemeente Protestant Maluku). In de kerk is een infomatiecentrum over de geschiedenis van de Molukse gemeenschap in Nederland.[3]

Omschrijving

Stedenbouwkundige situering

Het kerkgebouw staat op een trapeziumvormig perceel op de hoek van de Harkenrothstraat en de George van Saksenlaan. De oorspronkelijke bedoeling was de kerk direct naast Molukse wijk te bouwen. Het hart van de Molukse wijk is de Adamistraat, die parallel aan de Harkenrothstraat loopt, maar dan drie straten verderop. Het was de bedoeling dat het gedeelte tussen de Adamistraat en het kerkgebouw ook deel zou uitmaken van de Molukse wijk, maar dat is niet gebeurd. De Molukse Kerk is gelegen op een gazon dat met een haag is afgezet. Aan de westzijde staat een schoolgebouw. Aan de oostzijde van de kerk, staat aan de andere zijde van de Harkenrothstraat, een drie bouwlagen tellend appartementencomplex. Aan de noordzijde is de George van Saksenlaan, aan de zuidzijde loopt de Burgemeester Klauckelaan.

Exterieur

Rechthoekige plattegrond (circa 8.00x30.00 meter). Betonblokken op trasraam (circa 10 lagen), flauw hellend zadeldak met bitumineuze dakbedekking; dakruiter midden op het dak voorzien van een met lood beklede spits, beëindigd door een stalen kruis. Rechthoekige ingangspartij aan de zuidzijde (kopgevel) met zadeldakje. Dakoverstek met doorstekende gordingen aan noord- en zuidgevel, dakhout en dakbedekking met tegen de gordingen aan, een houten windveer en waterbord.

Gebouw: constructietechniek

Paalfundering van 47 dennen heipalen (8.00 meter) met constructietechniek betonopzetters (2.00 meter). Hierover betonnen funderingsbalken (van 0.25 x 0.45 meter). Op de betonbalken is het steens dikke funderingsmetselwerk aangebracht. Vloer van kerkzaal en ontmoetingsruimte: houten vloeren met een houten balklaag waarover een houten vloer is aangebracht (delen met een dikte van 22 mm). Vloer van de ruimten tussen de kerkzaal en de ontmoetingsruimte is uitgevoerd als “Nehobo”vloer van gewapend metselwerk. Draagconstructie met houten spanten en buitenwanden van gemetselde betonstenen. De houten spanten in de kerkzaal en de jeugdruimte zijn zelfdragend. De spanten in de tussen gelegen ruimten/vertrekken zijn opgelegd in het metselwerk. Over de spanten zijn houten gordingen aangebracht waarover “Linex” platen met een dikte van 22 mm. als dakbeschot zijn aangebracht. De stabiliteit ontstaat door de stijve schijfwerking van wanden en plafonds.

Interieur: indeling

Entree, kerkzaal, kerkenraadskamer (consistorie), bergingen, gangen, toiletten, keuken, ontmoetingsruimte.

Kunstwerken/orgels/gedenktekens/meubels die onderdeel zijn van het monument

nr. 1. Luidklokje. Materiaal/techniek: bronzen klokje in een stalen frame. Locatie (in/aan het beschermde monument): oostgevel (midden). Kunstenaar: A.H. van Bergen N.V. te Heiligerlee (leverancier). Inscriptie “A.H. VAN BERGEN’’ “HEILIGERLEE’’. Datering 1960. Afmetingen: niet opgemeten tijdens bezoek op 12 februari 2013.

Roerende objecten van belang voor het gebouw

Vurenhouten doopvont met koperen deksel, 10 houten kerkstoelen met metalen draagconstructie, daterend uit de bouwtijd (in ontmoetingsruimte), corpus in kerkzaal (boven de preekstoel tegen de wand), houten gezangenbord in de kerkzaal. Oud houten gezangenbord (kleur: zwart). Zetel voor de dominee (bij de preekstoel).

Groen erfgoed

Gazon omgeven met ligusterheg. Tegelpad van/naar kerkgebouw/ontmoetingscentrum. Italiaanse populieren. De kavel rondom de Molukse Kerk is op de dico weergegeven.

Waardering

Cultuurhistorische waarde

De gemeente Appingedam gaf opdracht tot de bouw van de Molukse Kerk. Dit initiatief getuigt van een bijzondere beleidsinvulling ten gunste van een bevolkingsgroep die, sinds 1949 in Nederland, in het bouwjaar 1960 al ruim een decennium in de maatschappelijke periferie was ondergebracht en niet tot nauwelijks in de Nederlandse samenleving opgenomen. Het bestuurlijke initiatief van de gemeente Appingedam gaf een aanzet tot integratie van de Molukse gemeenschap in de Nederlandse maatschappij. Religie is van groot belang voor de Molukse Gemeenschap en nauw verweven met het Molukse leven.

Bij de Molukse Kerk “Eben Haëzer” is niet direct sprake van een bijzondere geografische of landschappelijke ontwikkeling, maar de situering van de kerk pal naast de Molukse woonwijk impliceert een nauwe onderlinge verbondenheid: beide werden in 1960 gebouwd en zijn sindsdien in maatschappelijk, sociaal en religieus opzicht onafgebroken sterk op elkaar betrokken.

Het technische en typologische belang van de kerk is gelegen in de gebruikmaking van een beproefd en universeel toepasbaar gebouwtype dat bovendien snel en betrekkelijk goedkoop uitgevoerd kon worden: een barak.

Anno 1960 kan een barak niet als architectonisch novum worden aangemerkt, maar de toepassing als kerkgebouw met ontmoetingscentrum getuigt van onorthodox en pragmatisch inzicht en van een vindingrijke benadering. De veelzijdige bruikbaarheid die de barak als gebouwtype van oudsher kenmerkt, kreeg met de functie van kerkgebouw “Eben Haëzer” een nieuwe dimensie.

De Molukse Kerk te Appingedam herinnert aan de geschiedenis van de Molukse gemeenschap in Nederland en staat symbool voor de bijzondere omstandigheden waarin deze bevolkingsgroep verkeerde: aan de ene kant gericht op terugkeer naar het vaderland met als ideaal de vorming van de R.M.S., aan de andere kant al licht geworteld in Nederlandse bodem met de beschikking over een eigen kerkgebouw, pal naast de woonwijk. Het kerkgebouw prolongeert enerzijds het idee van tijdelijkheid en vormt anderzijds een niet te miskennen indicatie van langdurige(r) vestiging.

Architectuur- en kunsthistorische waarde

Kerken hebben vrijwel altijd een opvallende architectonische verschijningsvorm en staan uitdrukkelijk op een prominente locatie; schuilkerken vormen de uitzondering op deze “regel”. De Molukse Kerk ontleent haar betekenis voor de architectuurgeschiedenis en de bouwtechniek juist aan de a-typische architectuur: het is een onopvallend en ingetogen gebouw, sober en doelmatig en het staat niet in een centrum, maar in de periferie van een woonwijk.

Architect J. Martini (Groningen) bouwde, voor zover bekend, slechts één (Molukse) Kerk.

Naar haar aard vertoont de Molukse Kerk geen hoogwaardige esthetische kwaliteiten (een barak was oorspronkelijk een uit door de zon gedroogde stenen opgetrokken gebouw). Plattegrond, hoofdvorm, indeling, materialisatie en detaillering zijn eenvoudig, overzichtelijk en sober. Het dakruitertje en de klok aan de zuidgevel zijn de enige speelse en identificerende architectonische elementen met een verwijzing naar de kerkelijke functie.

In de Molukse Kerk zijn in zoverre bijzondere materialen gebruikt, dat in ontwerp en uitvoering niet is afgeweken van het archetype van een barak, ondanks dat het een religieus gebouw betreft: dat is een bijzonder architectuurhistorisch verschijnsel.

Zowel uit- als inwendig vertoont de Molukse Kerk een bijzondere samenhang wat betreft ontwerp, uitvoering, materiaalkeuze en detaillering: het gehele gebouw is zeer bescheiden uitgevoerd en in één bouwfase opgetrokken. Het monument heeft drie toegangen. De hoofdtoegang leidt tot de kerkzaal, de belangrijkste ruimte; de toegang/het portaal heeft een eigen vormgeving en is gerelateerd aan het belang van de kerkzaal. Het ontmoetingscentrum beschikt ook over een eigen toegang, net als de consistorie.

Situationele en ensemblewaarde

De Molukse Kerk bestaat uit één opstal en staat in een eenvoudig plantsoen, op een gazon dat met een ligusterhaag van de omgeving is afgescheiden. Een eenvoudig tegelpad leidt aan twee zijden van/naar de kerk. In het gazon staan enkele Italiaanse populieren. In de dico is ook het terrein rond het kerkgebouw opgenomen.

De Molukse Kerk heeft een bescheiden formaat en een onopvallende verschijningsvorm. Dankzij de vrije situering, op de hoek van de Harkenrothstraat en de George van Saksenlaan, en het rondom de kerk aangelegde gazon met Italiaanse populieren een omgevende heg, is een geheel eigen ruimtelijke identiteit ontstaan met een schijnbaar onopvallende relatie tot de nabijgelegen Molukse woonwijk. Er bestaat een nauwe functionele en historische relatie met de omgevende woonwijk, zijnde de eerste Molukse woonwijk in Nederland. Vanuit sociaal perspectief van belang vanwege de gecombineerde en bindende rol van kerk/ontmoetingscentrum en de wijk. De leefbaarheid in de Molukse woonwijk te Appingedam is gebaat bij een vitaal en goedlopend (religieus) centrum.

De kavelinrichting rond de Molukse Kerk dateert uit de bouwtijd. Als gevolg van de ontwerpkunstige eenvoud en overzichtelijkheid vertoont de kavel een schijnbaar indifferent karakter en zodoende is een voor de ontstaanstijd kenmerkend ensemble tot stand gekomen. Het kerkgebouw staat in een open ruimte die is beplant met Italiaanse populieren en omgeven door een ligusterheg. Karakteristieke elementen zijn verder het gazon en eenvoudige paden met betontegels waarover de kerk van twee zijden kan worden benaderd. In de bij de aanwijzing behorende dico is de gehele kavel inclusief het kerkgebouw opgenomen.

Gaafheid en herkenbaarheid

De Molukse Kerk verkeert in vrij gave architectonische toestand. Sinds de oplevering zijn plattegrond, hoofdvorm en constructie ongewijzigd gebleven. Enkele buitendeuren zijn sinds 1960 vervangen, hetzelfde geldt voor de goten en hemelwaterafvoeren. Inwendig zijn de banken in de kerkzaal vervangen door stoelen en vond een kleine verbouwing van de keuken plaats. De bronwaarde van het kerkgebouw is niet afgenomen.

De Molukse Kerk te Appingedam is wegens gebrek aan middelen in materiële, technische en constructieve zin gaaf behouden gebleven.

De oorspronkelijke functie van “Eben Haëzer” is sinds 1960 ongewijzigd: een kerkelijk gebouw inclusief een ontmoetingscentrum voor de buurt. De Molukse Kerk is in één bouwperiode opgetrokken.

Uitgevoerde werkzaamheden (1984-1985) onder supervisie van de Rijksgebouwendienst; herstel bestrating, binnenschilderwerk, herstel dak, ramen en deuren, deuren gangbaar maken, vernieuwing linoleumvloer. Na 1989, in eigen beheer: vergroting en vernieuwing keuken (2000), ten dele vernieuwing van het dak en de dakbedekking.

Zowel de Molukse Kerk als de aangrenzende Molukse wijk is in structureel en visueel opzicht gaaf en dateert uit dezelfde bouwperiode.

Zeldzaamheid

In ons land komen kerken in de vorm van een barak zelden (tot nooit) voor en geldt, als gevolg, voor de Molukse Kerk een hoge zeldzaamheidsgraad met betrekking tot de architectuurgeschiedenis, typologie en de functie. Voor de Molukse Gemeenschap heeft de barakvorm een zeer bijzondere betekenis. In de jaren na de Tweede Wereldoorlog werden de Molukkers in woonoorden en in barakken ondergebracht. Deze eenvoudige en goedkope huisvesting was nauw verbonden met het verblijf in Nederland dat de Molukkers als tijdelijk beschouwden, want zij streefden naar een eigen Molukse staat. De geschiedenis heeft uitgewezen dat de Molukse Gemeenschap in Nederland is gebleven. De barak kan als symbool van de Molukse Gemeenschap worden geïnterpreteerd.

Het betreft een van de oudste (mogelijk het oudste) nog bestaande en functionerende Molukse kerkgebouwen in Nederland. De sobere uitvoering duidt op de schaarste van de beschikbare middelen (Wederopbouw): hoge investeringen waren niet gebruikelijk.

Appingedam was de eerste gemeente in Nederland waar een speciaal voor Molukkers gebouwde woonwijk gereed kwam. In 1959-1965 werden hier de eerste Molukkers gehuisvest. Het kerkgebouw heeft een rechthoekige plattegrond, een zadeldak en is opgetrokken in betonblokken op gemetseld trasraam. Entree met zadeldakje aan de zuidzijde; luidklokje (1960) tegen de oostgevel; dakruiter. Inwendig o.a. kerkzaal, consistorie, ontmoetingsruimte. Doopvont en preekstoel uit de bouwtijd. Stoelen niet origineel. In de ontmoetingsruimte staan nog enkele banken uit de bouwtijd van de kerk.

Bronnen en verwijzingen

Zie ook

ArtikelenHoort bij deze thema'sTrefwoorden

Appingedam, Eemsdelta, Harkenrothstraat, Molukse kerk, Eben Haëzerkerk

Specialist(en)

Meer informatie
Meer over het monumentenregister en de pagina's in deze kennisbank is te vinden in Monumenten - Rijksmonumentenregister.
Meer over wat er is beschermd is te vinden in de leeswijzer.

Vragen, verbeteringen of opmerkingen?
U kunt op deze kennisbank reageren via het reactieformulier.

Deze pagina is voor het laatst bewerkt op 1 mrt 2024 om 03:05.