Corry Heslenfeld (1903-1989)

Introductie

Een vrouw in blauwe overall raakt de kuit aan van een kolossaal beeld van een naakte vrouw. Iets verder in de ruimte staan nog twee beelden. Naast het grote beeld staat een emmertje met poetsdoeken. Het lijkt wel een karikatuur. Maar dat is absoluut niet het geval. De vrouw in overall is de beeldhouwster Cornelia Catharina (Corry) Franzén-Heslenfeld (1903-1989) die letterlijk de laatste hand legt aan een model voor een ruim drie meter hoog bronzen beeld dat op 31 oktober 1941 geplaatst werd op een hoge zuil bij de hoofdingang van het Zuiderpark in Den Haag. Tegenover het even grote beeld van een man dat al enkele maanden eerder was geplaatst.

Afb. 1: Johan Marinus de Vries (1892-1982), Zonder titel (figuur), Doek, 176,2 x 135,1 cm, Inv.nr. AB2191 ©Auteursrechtelijk beschermd materiaal, c/o Pictoright Amsterdam 2022

Afb. 2: Corry Franzën-Heslenfeld, De Snelheid, brons, Zuiderpark, Den Haag.

Zonder titel (figuur)

Toen het schilderij (Zie Afb. 1.) in 1982 met de grote schenking van kunstwerken van de schilder Johan de Vries (1892-1982) in de Rijkscollectie werd ingeschreven als ‘Zonder titel (figuur)’ wist de registrator ongetwijfeld niet wat hij voor zich had. Pas onlangs is ontdekt dat het grote beeld identiek is aan het beeld in het Zuiderpark. De schilder en de beeldhouwster kenden elkaar overigens goed. In april 1940 hadden zij, samen met Johans echtgenote, de Joodse textielkunstenares Leentje Hamburger en de schilder Arnold Smith, een tentoonstelling in Rotterdamse Kunstkring. In die periode was Corry Franzén-Heslenfeld al enige tijd bezig met het ontwerpen van de twee beelden voor het Zuiderpark. Zij kreeg de opdracht van de Gemeente Den Haag in 1937 en begon in februari 1941 bij de ‘N.V. “Eerste Nederlandse Witmetaalfabriek”’ met het gieten van het eerste bronzen beeld (Zie Afb. 2.). Daarvoor had zij eerst twee modellen van klei op 1/3 van de uiteindelijke grootte gemaakt, daarna modellen in klei op ware grootte en dan ook nog twee grote modellen in gips. Vervolgens werden die gipsen modellen is stukken gezaagd en die afzonderlijk werden gegoten en samengevoegd. Het mannenbeeld kreeg een toorts in de hand en symboliseert de overwinning; het vrouwenbeeld draagt een vogel op haar hand en staat voor de snelheid.

De familie De Vries en Corry Franzén-Heslenfeld onderhielden vriendschappelijke contacten. Johan maakte nog twee portretten van haar, waaronder een portret dat in bruikleen is bij Museum More in Gorssel. Een van de dochters De Vries bezocht als kind met haar ouders regelmatig het atelier van de beeldhouwster in Mariahoeve in Den Haag en droomde er toen van om zelf ook sculpturen te maken.

De beeldhouwster

Corry Franzén-Heslenfeld is alleen nog bekend bij specialisten en liefhebbers van beeldhouwkunst. Wel kent bijna iedereen haar zes meter hoge verzetsmonument uit 1949 op het Domplein in Utrecht. Zij doorliep de Rijksakademie voor Beeldende Kunsten in Amsterdam, waar zij onder andere leerling was van de beeldhouwer Jan Bronner, en won in 1929 de Prix de Rome voor beeldhouwkunst. De zilveren medaille was voor Gerda (Meik) Rueter. Op 19 november 1929 trouwde Corry in Kopenhagen met de Deense koopman Henning Franzén (1900-1963) en vertrok daarna met hem naar Florence om haar studie daar gedurende twee jaar te vervolgen. Het derde en laatste jaar mocht zij met behoud van het stipendium in Nederland blijven, vestigde zich eerst in Wassenaar en daarna in Den Haag en kreeg van het Ministerie van O.K. en W. de opdracht een ontwerp voor een beeld uit te werken voor in een Haags park. Dat werd ‘Gerda’s afscheid van het rendier’ (ontleent aan het sprookje ‘De Sneeuwkoningin’ van Andersen) dat in april 1932 werd geplaatst in Park Marlot in Den Haag.

Zie ook

Artikelen

• Johan Martinus de Vries (deelcollectie)

Hoort bij deze thema's

• Rijkscollectie
• Rijkscollectie RCE
• Vrouwen in de Rijkscollectie

Trefwoorden

Vrouwen in de Rijkscollectie RCE, Corry Hensfeld, Johan Marinus de Vries

Specialist(en)

• Eric Domela Nieuwenhuis

---