Installatiekunst

Lydia Schouten, A virus of sadness, the violence of loneliness, 1990

Installaties zijn kunstwerken die bestaan uit meerdere onderdelen veelal gemaakt met gemengde technieken en/of materialen. Het kunstwerk krijgt pas betekenis als 'installatie' nadat het werk in de tentoonstellingsruimte is gerealiseerd en elektronische of mechanische onderdelen naar behoren functioneren. Meestal gebeurt dit aan de hand van installatierichtlijnen.

De kwetsbaarheid van materialen en snelle vergankelijkheid van technologie, de ruimte die voor een heropstelling nodig is, de verspreide kennis en complexe workflow maken dat installatiekunst een andere aanpak verdient dan traditionele kunstwerken. De betrokkenheid van de kunstenaar (vaak nodig, maar kan het ook zonder?) is ook een belangrijk aandachtspunt voor collectiebeheerders.

Vanuit de RCE is er veel aandacht voor deze problematiek. De RCE beschikt over een collectie installaties, die zij graag als bruikleen ter beschikking stelt aan instellingen in Nederland. Daarvoor dient het beheer en behoud van de kunstwerken op orde te zijn. Sinds 2004 zet de RCE zich er bovendien voor in om samen met anderen handreikingen voor installatiekunst te ontwikkelen op het gebied van registratie, documentatie en conservering.

Artikelen in dit thema

• Installatiekunst - conserveren en presenteren
• Installatiekunst - relevante publicaties
• Lydia Schouten (1948-)

Zie ook

Thema's (breder)

• Rijkscollectie RCE

Specialist(en)

• Dorian Meijnen
• Simone Vermaat
• Sylvia van Schaik
• Vivian van Saaze

---